Van Manang naar Yak Kharka 4.050 meter

Vanmorgen waren we al weer vroeg op. Via de smalle, met hopen sneeuw gevulde straatjes, verlieten we Manang. Ook vandaag hebben we weer een strak blauwe lucht en een stralende zon.

Al snel kregen ook wij gezelschap van een hond. Het eerste deel van de route was een beetje hellend, maar was goed te doen. Naarmate we hoger kwamen, verdwenen de bomen en zagen we allen wat lage struikjes.

Langzaam werd het pad modderiger en steiler. Na 2 uur lopen, kwamen we bij een theehuis en zijn we gestopt voor een kop thee. Al snel kregen we gezelschap van andere bekende gezichten.

Na de pauze werd het pad steeds steiler en modderiger en de omgeving witter. De laatste 2 uur liepen we voornamelijk door modder of sneeuw. Na totaal 5 uur lopen, kwamen we eindelijk aan in Yak Kharka.

Dit keer zit onze lodge in het eeste gebouw van het dorp. Onze kamer heeft een eigen toilet en een prachtig uitzicht op de witte bergen.

Na een korte rustpauze hebben we een korte acclimatizatie tocht gemaakt. Volgens Sanu zou er een pad naar boven moeten zijn, maar wij hebben dat pad niet kunnen vinden. Na 40 meter klimmen, vonden we het te gevaarlijk om verder te gaan. Het was erg modderig en bij elke stap gleedt je wel een stukje naar beneden.

We zijn te ver gekomen om nu, vlak voor de Thorung La, een blessure op te lopen. De rest van de middag hebben we op een bankje in de zon gezeten, genietend van de zoveelste pot zwarte thee.

Toen de zon achter de berg zakte, werd het snel koud en zijn we snel naar binnen gegaan. De rest van de tijd hebben we in de gemeenschapsruimte doorgebracht.

Met z’n alle rond de op yak poep gestookte kachel. Ik heb het laatste beetje heet water in een drinkfles gedaan en die ligt nu in mijn slaapzak als kruik.