Acclimatisatie dag in Manang

Vandaag hebben we een acclimatisatie dag/rustdag in Manang. We konden zowaar een beetje uitslapen. Manang is echt een grote plaats en dat kan je aan alles merken. De keuze in eten is een stuk uitgebreider. We konden vanmorgen zelfs kiezen voor en ontbijt met toost, jam en een eitje. Heerlijk na een paar dagen Tibetaans brood.

Om 09:00 uur zijn we vertrokken voor een korte acclimatisatie tocht. Daarvoor zijn we de rivier overgestoken en de bergen in gelopen. Aan de rechterkant van het pad lag en prachtig meer. Normaal valt dit meer op door zijn heldere water, maar vandaag was het meer helemaal dicht gevroren. Toen begon het echte klimmen en weer liepen we door een dikke laag sneeuw. Naarmate we hoger kwamen, werd de sneeuwlaag dikker.

Eenmaal aangekomen bij het theehuis, bleek deze dicht te zijn. Gelukkig hadden we de overgebleven thee van het ontbijt in onze drinkfles gedaan en hadden we toch iets warms te drinken. Nadat we van het uitzicht hadden genoten, zijn we nog een stukje verder gelopen. Omdat hier nog gen pad was, hadden wij de eer om het spoor uit te zetten. Ook hier zakte we weer tot onze knieën in de sneeuw.

Weer terug in het dorp hebben we ons eerst getrakteerd op een flesje Cola en een Kitkat chunkey. Die hadden we ons zelf al een tijdje geleden beloofd. In Manang kan je bijna alles kopen van wandelschoenen tot geheugenkaartjes voor je camera. Manang is dus op alle fronten een bunkerstation.

Na de lunch zijn we Manang ingegaan en hebben we nog een paar mooie plaatjes kunnen maken. De rest van de dag hebben we ons rustig gehouden, want morgen en overmorgen, gaan zwaar worden. Bij de lokale bioscoop kwamen we 2 Nederlandse meisjes tegen. Zij waren vandaag aangekomen en wilde weten wat de opties waren voor een acclimatisatie trip.

Bij het woord bioscoop moet je je niet te veel voorstellen. Er is een programma met verschillende buitenlandse films zoal 7 years in Tibet, maar als er geen stroom is gaat de voorstelling niet door. 

Om 16:00 uur was het tijd voor ons bad ritueel. Er is nog steeds geen warm water in de kamer, omdat de leidingen nog steeds bevroren zijn. Dus was het weer plonsen in de badkamer met een grote emmer heet water. We hebben zelfs onze haren weer eens goed te wassen.

Daarna was het weer tijd voor het bestellen van ons avond eten. Na een heerlijk pastagerecht hebben we nog zitten praten met een Franse jongen die samen met zijn gids reist. Hij heeft gisteren een tocht gemaakt richting Khangsar, maar ze moeten in verband met lawinegevaar op de route eerder terugkeren naar Manang.

Hij heeft al 4 dagen een hond die met hem meeloopt. Dat beestje slaapt zelfs op zijn kamer. Vandaag hebben we nog 2 pogingen gedaan om naar huis te bellen. Er is wel ontvangst, maar er neemt niemand op. Gelukkig werkt het internet hier ook. Het is verschrikkelijk traag, maar het is gelukt om een email te sturen.

Je betaald hier 40 roepi per minuut met een minimum van 10 minuten. Komt dus neer op eur4 voor een mailtje.

Om 20:00 uur viel de stroom weer eens uit. Wij lagen al lekker warm in onze slaapzak de dag door te nemen en de plannen voor de komende dagen aan het bespreken. Na 45 minuten ging het licht weer aan. Moet er toch nog 1 zijn slaapzak uit om het licht uit te doen.