Van Lower Pisang naar Manang 3.540 meter

Vanmorgen moest Wim me voor het eerst wekken. Na het gebruikelijke ritueel van wassen, tandenpoetsen, slaapzakken opvouwen en inpakken, was het tijd voor ontbijt. We zaten nog geen 5 minuten of de thee stond op tafel. De pannenkoeken volgden al snel.

Om 07:40 waren we alweer onderweg. Het weer het weer is prachtig en we hebben een blauwe lucht met hier en daar een wolkje. 

Omdat het zulk mooi weer is, lopen we via de hoge route. Deze route is 2 uur langer, maar is een goede manier om te acclimatiseren. Daarnaast heb je prachtig zicht op de toppen van o.a. Annapurna II, III en IV.

Het eerst stuk was redelijk vlak en liep door een laag naaldbos. Na het passeren van de rivier kregen we een klim van 700 meter. Dat was 1 uur zig-zag de helling op, het ene stuk steiler dan het andere.

 Helemaal kapot kwamen we in Ghyaru aan, waar we thee hebben gedronken op het dakterras, omringt door Annapurna II, III en IV en Pisang Peak.

De rest van de route zou redelijk vlak zijn, maar dat viel erg tegen. De dikke laag sneeuw die op het pad lag, maakte het lopen erg moeilijk. Op sommige plekken lag er zeker 0,75 tot 1 meter sneeuw. Het pad dat je moet volgen is maar 30 cm breed en bij bijna elke stap raak je uit je evenwicht.

Na totaal 4 uur lopen, komen we uitgeput aan in Ngawal (3.680 meter). Hier stoppen we voor de lunch. Terwijl we op het eten wachtte, wezen de kinderen van de eigenaar ons op een dode koe in het veld. We hadden al een paar gieren boven ons zien vliegen, maar die verklaarde een hoop. Op een moment zagen er 25-30 gieren op het land en in de lucht, wachtend op het moment dat ze zouden kunnen aanvallen. Zo gaat dat hier, eten en gegeten worden.

Nadat we onze Dal Bhat op hadden, zijn we in colonne richting Manang vertrokken. Omdat we dit keer erg lang op het eten moesten wachten, was de groep lopers uit gegroeid tot 8 plus de dragers en gidsen. Ook op het laatste stuk maakte de sneeuw en de modder, het lopen erg zwaar.

Op sommige stukken was het modder stampen en opletten dat je niet onderuit ging. Op het eind kon ik nauwelijks de ene voet voor de andere krijgen. Toen we eindelijk bij Manang aankwamen, bleek het dorp op een plateau te liggen. Dus moesten we nog een paar meter klimmen.

Totaal uitgeput kwamen we aan in hotel Yeti. Het goede nieuws is dat we een privé douche/wc hebben, het slechte nieuws is dat er weer eens geen warm water is. De leidingen zijn bevroren en het water van de zonnecollectoren kan de kamer niet bereiken. Die hebben we eerder gehoord.

Onder het genot van een pot zwarte thee, hebben we de plannen voor morgen doorgenomen. Daarnaast hebben we ook een belangrijke Thorung La update gekregen. De laatste 2 dagen zijn er groepen vanuit Manang naar Yak Kharka gereisd en die zijn niet terug gekomen.

De dagen daarvoor waren de lopers met 2 dagen weer terug in Manang. Na het eten zijn we teruggegaan naar onze kamer. De kachel in de gemeenschappelijke ruimte wilde niet branden, dus daar was het ook niet zo warm.

Sanu heeft een grote emmer heet water voor ons geregeld, zodat we ons een beetje kunnen wassen. Na wat onhandig geplons in de badkamer, liggen we nu allebei op te warmen in onze slaapzak. Op de kamer hebben we geen verlichting. Gelukkig hebben we onze hoofdlampjes bij ons.