Van Chame naar Lower Pisang 3.100 meter

Vanmorgen zijn we alweer vroeg op pad. Om 07:45 uur lieten we Chame achter ons. Het eerste deel was redelijk vlak met hier en daar een helling, maar nog geen grote klim.

Gelukkig was het weer een stuk beter dan gisteren en af en toe kwam zelfs de zon erdoor. Het pad leidde ons door een bosrijke omgeving en we volgde, zoals inmiddels gebruikelijk, de rivier. Al snel zagen we aan de overkant van de rivier sneeuw in de bedding liggen. Naar mate we verder liepen, verdwenen de bomen en werd de omgeving rotsachtige omgeving. Het pad was bedekt met stenen en het lopen ging zwaarder.

Na een korte thee stop in een klein dorpje kregen we een zware klim. Inmiddels was het rotsachtige landschap weer vervangen door bos. Eenmaal boven stonden we in wel zeker 30 cm sneeuw. Die sneeuw maakte het lopen een stuk lastiger. Na 30 minuten door de sneeuw lopen, kwamen we aan in Dhukur Pokhari.

Hier stopte we voor de lunch. Helaas viel het eten, Dal Bhat, een beetje tegen, maar we hadden weer iets in onze maag.

Toen we de lodge verlieten, viel er een beetje sneeuw. Omdat het een stuk koeler was geworden, hadden we onze wollen mutsen en handschoenen al opgezocht. Gelukkig was het pad verder redelijk vlak, want het was al lastig genoeg om het smalle pad in de dikke laag sneeuw te blijven volgen.

Na 1 uur lopen kwamen we aan in een ingesneeuwd Lower Pisang. De eerste lodge die we probeerde leek gesloten, maar de tweede was wel open. Daar aangekomen, hebben we snel onze spullen in de kamer achtergelaten, want Sanu had gehoord dat er in het klooster van Upper Pisang een dienst aan de gang was.

Na een korte sanitaire stop, zijn we met alleen onze camera’s naar Upper Pisang gelopen. Na een klim van 40 minuten kwamen we in Upper Pisang aan. Deze plaats ligt op 3.300 meter en een uitstapje naar Upper Pisang wordt gezien als een goede acclimatisatie trip.

Bij het klooster aangekomen, was de dienst al aan de gang. Gelukkig kan je bij dit soort diensten gewoon in en uitlopen en we vonden al snel een plekje tussen de gelovigen. Dit was een dienst ter eren van de overledenen en waarbij men door gezang de doden herdenkt.

Wim raakte in gesprek met de man naast hem en na een tijdje bood hij ons een kop boter thee aan. Het is zeer onbeleefd om dat te weigeren, dus hebben we ons kopje netjes leeggedronken. Deze boter thee was iets lekkerder dan die we in Tibet op hebben, maar ik geef nog steeds de voorkeur aan gewone thee.

Weer terug in Lower Pisang hebben we de kans gegrepen om te douchen. In dit hotel is 1 kamer met een privé badkamer waarvoor het water wordt verwarmd met een houtvuur. We mochten niet logeren in deze kamer, maar we mochten wel even gebruik maken van de douche.

Na een heerlijke douche met redelijk warm water zijn we naar de eetzaal gegaan. Daar brand de houtkachel en daar is het warm. De grote groep die we vanmiddag bij de lunch tegenkwamen zit ook in deze lodge en het blijken Duitstalige Italianen te zijn.

Verder logeren hier ook nog 2 Franse dames die bijna geen Engels spreken en alleen reizen. De eigenaar van de lodge is analfabeet, dus moet Sanu ook voor hen de bestellingen voor het avond eten en het ontbijt opnemen.

Het eten is hier voortreffelijk en de houtkachel was heerlijk warm. Als je je afvraagt hoe vaak hier de stroom uitvalt, kan ik je vertellen dat we voor de 2de avond op rij geen stroom hadden. Wim heeft steeds geluk met het opladen van zijn batterijen, maar als ik die van de videocamera ga opladen, valt de stroom uit.