Van Jagat naar Dharapani 1.900 meter

Vanmorgen werden we om 05:00 uur gewekt door een zware regenbui. Toen het na 45 minuten nog regende, hebben we onze regenspullen maar opgezocht en alle spullen in de rugzak nog beter ingepakt. Je wilt vanavond natuurlijk niet in een natte slaapzak liggen.

Gelukkig was het tegen de tijd dat we gingen lopen weer droog. Het eerste stuk van het pad was redelijk vlak, maar al snel begon het pad slechter en steiler te worden. De hoeveelheid dorpjes die we passeerde werd minder en de hoeveelheid ezel karavaantjes werd steeds groter.

Na 3 uur klimmen stopte we voor een kopje thee. Na een klim van 20 minuten komen we op een vlak stuk. Hier worden we tegengehouden omdat ze aan de overkant van de rivier een en ander gaan opblazen met dynamiet. Op dat stuk is men al 5 jaar bezig met de bouw van een nieuwe weg tussen Besi Sahar en Manang. 

De eerste 2 ladingen gaven niet het gewenste effect, dus moesten we wachten totdat er nieuwe springladingen waren aangebracht en tot ontploffing waren gebracht. In de tussentijd stond er een flinke lading mensen (toeristen en lokale bevolking) te wachten. Het leek dus wel een soort van massasprint naar Tal toen de weg weer vrij werd gegeven.

Na een lunch bestaand uit Dal Bhat en een Sprite (de cola was nog niet binnengekomen) zijn we weer verder gelopen. Het eerste stuk vanaf Tal was voornamelijk over de rivierbedding bestaand uit zand en grote kiezels. Het pad voerde ons hoger en moesten we de rivier een keer of 4 oversteken. Af en toe was het pad zo smal, dat we niet verder konden als er een ezel karavaan van de andere kant kwam. Op een gegeven moment zagen we een aantal enorme gieren boven ons zweven. Iets verderop zagen we ze 1 voor 1 landen aan de overkant van de rivier.

Toen we dichterbij kwamen, zagen we dat ze zich te goed deden aan het karkas van een koe. Vlak voordat we bij Dharapani aankomen, steken we de rivier voor de laatste keer van vandaag over. Voordat we naar onze lodge kunnen, moeten we onze trekking permits laten aftekenen bij het check point. 

Onze lodge ligt aan de andere kant van het dorp en is een stuk kleiner dan de lodge van gisteren. Bij aankomst bleken we een privé douche/wc te hebben en er kwam zelfs warm water uit de kraan. Dus snel douchen en de sokken wassen, voordat dat warme water weer op is.

Omdat Wim even op bed is gaan liggen omdat hij de hele dag al last had van hoofdpijn, ben ik maar even eek kop thee gaan drinken in de eetzaal. Dan mis ik wel een boek of iets dergelijks. We moeten hier meestal voor 17:00 uur aangeven wat we s’avonds willen eten. Gelukkig was Wim voor die tijd ook naar de eetzaal gekomen en kon hij nog zelf kiezen wat hij wilde eten. Hij kiest voor de geroosterde kip, nadat Sanu had gecheckt of er verse kip was.

Tien minuten later zie ik de keukenhulp de tuin in lopen en weer met een levende kip in zijn handen naar de keuken lopen. We hadden vanmorgen al een paar kipverkopers zien lopen met manden met levende kippen op hun rug. Zij lopen van dorp naar dorp om de kippen te verkopen en als de mand leeg is, keren ze weer terug.

Omdat de mensen in de dorpen geen koelkast hebben, is dit de beste en veiligste manier om kippenvlees te bewaren. Tijdens het eten kregen we gezelschap van een Brit die een paar dagen geleden over de Thorang La is gekomen. Dat geeft hoop, want ze kwamen vandaag ook een groep tegen die terug waren gekomen omdat de pas gesloten was.

Na het eten hebben we nog even zitten praten met een paar Australische dames die hier vrijwilligerswerk hebben gedaan en nu nog 2 maanden aan het rondreizen zijn. Daarna kwam de hoofdfilm; een Nepalese film met een hoog Bassie en Adriaan gehalte met een bijrol voor Bob de Rooij. We hoefden de taal niet te verstaan om de grappen te begrijpen.