Treinreis van Hsipaw naar Pyin Oo Lwin

Vanmorgen kan ik de staff van het hotel het goede nieuws vertellen over de vermiste oorbel. De opluchting is groot. Bij het ontbijt worden we verwend met zwarte rijst en andere lokale lekkernij.

Om 08:30 vertrekken we per auto naar het station van Hsipaw. Mr Charles komt ons zelfs persoonlijk uitzwaaien. Vin is naar het station gekomen om de treinkaartjes te regelen en ons op weg te helpen. Als we om 10:00 uur instappen, blijken onze stoelen met de rug tegen de rijrichting in te staan. Dat blijkt geen problem te zijn, er wordt even wat baggage weggehaald en met een pedaal, wordt de bank met 2 stoelen gewoon 180 graden gedraaid.

Helaas zitten we vlak bij het toilet, maar er is nog voldoende ruimte in de upper class, dus gaan we voorlopig op een ander plek zitten. Buiten ons 2en reizen er ook een Australisch en een Duits stel mee op deze trein.

Volgens Vin heeft deze trein de bijnaam, buffeltrein. De reis is namelijk nogal traag en hobbelig. Op plekken is er rond het spoor maar net genoeg ruimte vrijgemaakt voor de trein. De takken en bladeren slaan soms gewoon naar binnen. Op andere plekken kan je de rotsen waar de trein langsrijdt gewoon aanraken. Je camera buitenhouden voor het maken van een opname staat garant voor het verlies van je camera.

Bij de eerste stop krijgen we gezelschap van een groep van zo’n 20 Nederlanders. Nu moeten we weer op onze eigen stoelen gaan zitten. Gelukkig staan alle ramen open en valt de lucht van het toilet mee.

Ongeveer halverwege passeren we het Gokteik Viaduct, ooit de op een na hoogste spoorbrug ter wereld die in 1901 werd gebouwd. Natuurlijk zitten we aan de verkeerde kant van de trein. Gelukkig mag ik van onze buurman even vanaf zijn zitplaats een paar opname maken. Ondertussen begint de lange zit me op te breken. Je weet na 4 uur niet meer hoe je moet gaan zitten of hangen. Als het dan ook nog begint te stortregenen, begint het echt zwaar te worden. Als we om 17:00 uur eindelijknop het station van Pyin Oo Lwin aankomen regent het nog steeds. Gelukkig zie ik onze chauffeur al staan en binnen no-time zitten we met onze spullen in de auto naar het hotel.

Klik hier voor het filmpje van deze dag in de trein: https://youtu.be/yoMvoF87Auw

In de kamer aangekomen, valt ons het e.e.a. op. Er ligt grond met en worm op de vloer van de kamer, in de badkamer ligt de prullenbak vol met afval en de kamer is niet wat we van een superieur kamer zou verwachten. Als de dame van de receptie onze paspoorten komt teruggeven, geeft Wim aan dat onze kamer een beetje tegenvalt. Bij toeval is er nog en andere kamer vrij en kunnen we verhuizen naar een schonere en luxere kamer.

Het lijkt wel of de vorige gasten van de eerste kamer op dezelfde plotselinge manier zijn vertrokken naar een andere kamer. Als we gaan eten zijn ze druk doende in die kamer. Misschien heeft de volgende gast wel een schone kamer.

Dit hotel heeft wel een paar nadelen. De belangrijkste daarvan is de ligging. Het ligt ver buiten het centrum en dat beperkt je mogelijkheden on buiten het hotel te eten. In het hotel hebben ze alleen een kaart met Chinese gerechten. Nu had ik voor vanavond mijn zinnen gezet op bier & burgers, dis met een kaartje van de receptie op pad.  Omdat we hier buiten het centrum zitten, ontbreekt hier straatverlichting, dus lopen we in het donker. Als we het eerste restaurant eindelijk vinden, blijkt het gesloten te zijn. Als we bij het 2de restaurant aankomen blijkt dat een soort foodcourt te zijn waar je alles kan eten van Chinees , Japans tot westers. Ondanks de ruime keus, kan je hier beter geen westers gerecht bestellen. Onze hamburgers waren koud en we kregen er 9 opgestapelde frietjes bij. Klagen bij de bediening had geen zin. We kregen de half opgegeten burgers gewoon terug met een paar nieuwe frietjes op de inmiddels koude frietjes gelegd.

Teleurgesteld zijn we toen maar terug gegaan naar het hotel. Dit is niet ons plaatsje