Geling naar Drakmar (3820 m)

Vanmorgen slecht nieuws bij het ontbijt, ze hebben hier geen brood meer dus moeten we maar aan het tibetaanse brood. Dat is een soort gefrituurd brood met een zoete smaak. Smaakt heerlijk met jam of honing, maar een gebakken ei gaat ook prima.

Onze lege champagne fles staat nog in de gemeenschapsruimte. Zo’n dure fles gooien ze hier niet weg, maar gebruiken ze als bloemenvaas. Zo laten we toch iets blijvends achter.

We verlaten het dorp via een redelijk vlak stuk, dat heel langzaam iets meer gaat stijgen. Het uitzicht is weer spectaculair en het lukt ons om een goed tempo te vinden.

Dan is het tijd voor het echte werk, de klim naar de Nyi La Pass (4020m). Als je van beneden naar de pass kijkt, zakt de moed je in de schoenen. Stap voor stap in een rustig tempo blijven lopen en dan komen we vanzelf boven. Het laatste stuk liggen er flinke kiezels op het pad, maar dan zijn we boven.

Vanaf de pass volgen we weg een tijdje, maar al snel dalen we af via het wandelpad. Lekken om even uit te lopen na zo’n klim. De bergen rond ons worden steeds mooier van kleur en we stoppen regelmatig om foto’s te maken. Al snel zien we het dorpje Ghemi liggen, maar het duurt nog even voordat we daar uiteindelijk aankomen.

Als we onze lunch hebben besteld, gaan we samen met de gids een rondje door Ghemi lopen. Als eerste bezoeken we het nieuwe hotel van de eigenaar van het guesthouse waar we eten. Dit lijkt wel een 5 sterren hotel met voor elke kamer een prive badkamer. De kosten voor zo’n kamer vallen mee; maar 2.000 roepi per nacht.

Na een heerlijke lunch bestaand uit Dal Bath en eigengemaakte abrikozentaart, lopen we weer door.

Er wacht ons vandaag nog 1 flinke klim. We verlaten het dorpje via een prachtig bos en steken de rivier over via een houten brug die volhangt met gebedsvlaggen. We blijven er foto’s van nemen.

Toch moeten we door. Langzaam gaat het pad omhoog en ook als is het de 2de klim van vandaag, lopen we in een langzaam, maar gestaag tempo de pas op. Weer is er een prachtig uitzicht als beloning. In de verte zien we de eerste huizen van een dorpje. Als we daar aankomen, blijkt dat nog niet onze overnachtingsplaats te zijn, maar die ligt 15 minuten verderop. Aan het begin van het dorp kwamen we langs een familie die ons fossielen lieten zien die ze in de rivierbedding hebben gevonden. Wij hebben een heel mooi exemplaar gekocht voor 400 rupi.

Als we in Drakmar (3820 m) aankomen, zijn we nog zo fit dat we binnen een half uur alweer met de gids op pad gaan. We lopen naar het dorpje zelf. Omdat iedereen op het land aan het werk is, lopen we ook die kant op. Tot onze verbazing krijgen we uitgebreid de kans om foto’s te maken van de dorpsbewoners die bezig waren om het graan van het kaf te scheiden. Hiervoor gebruikte ze manden waaruit ze het graan in de wind uitstrooide. Daarbij floten ze om de wind te roepen.

Weer terug in het hotel helpt Wim een Russin met haar camera. Ze heeft problemen met de autofocus en komt nogal paniekerig de gemeenschappelijke ruimte in lopen. Gelukkig heeft Wim haar een beetje kunnen helpen, zodat ze in iedergeval weer kan fotograferen.

Tijdens het avondeten maken we ook kennis met de andere 3 gasten. De heren komen uit Zuid Afrika en zijn alweer op de weg terug vanuit Lo Manthang. Al snel raken we aan de praat over reizen en fotografie. Na een gezellige avond gaan we tevreden slapen.