Chele naar Samar (3620 m)

Weer worden we nog voor de wekker gewekt door het daglicht. In het dorpje hoor je af en toe de bellen van de geiten die naast het hotel staan. Langzaam ontwaakt het guesthouse.

Na een prima ontbijt, pakken we onze spullen weer in. Nog even een foto maken van de vallei die we gisteren zijn gevolgd en dan kunnen we weer vertrekken. Helaas raken we ingesloten tussen 2 kuddes geiten en moeten we wachten totdat die zijn gepasseerd voordat we terug kunnen naar het hotel. Als we aankomen staat de gids te lachen. Hij wist waar we waren en had zeker door waarom we zo lang wegbleven.

We verlaten Chele en lopen naar boven. Het eerste stuk is nog redelijk vlak, maar al snel wordt het pad steiler en smaller. Het uitzicht vanaf het pad is adembenemend mooi. Gelukkig kunnen we in ons eigen tempo lopen en stoppen wanneer we willen.

Op de wat vlakkere stukken probeer ik af en toe te filmen, maar als het op klimmen aankomt, gaat de camera de tas weer in. Gelukkig komen we bijna geen tegenliggers tegen, want er zijn plekken waar het pad zo smal is dat je hier elkaar niet kan passeren.

Na ruim 3 uur lopen, zijn we bijna bij Samar en houden we een korte pauze. Nu is het nog een klein kwartier. Ondanks de vele fotostops hebben we de route sneller gelopen dan de 4 uur die er voor staan.

Het laatste stuk is heerlijk vlak en al snel lopen we langs de ingang van het dorpje met prachtige groene bomen. Die verwacht je hier niet. Het gebied is door de tijd van het jaar, net na de regentijd erg groen en vruchtbaar.

Het guesthouse is een verademing ten opzichten van gisteren. De gemeenschapsruimte is net een woonkamer en onze kamer is sober maar ruim.

Na een heerlijke lunch is het tijd voor een uurtje rust. We zitten nu 600 meter hoger dan gisteren en daar moet je lichaam aan wennen. We hebben beide een Paracetamol genomen om de hoofdpijn een beetje te drukken. De rest moet het lichaam zelf doen.

Om 14:30 uur lopen we samen met de gids naar het kleine Tibetaans boeddhistisch klooster. Dit klooster is relatief nieuw en er wonen op dit moment 2 monniken. We krijgen zelfs van 1 van hen uitleg over de vele afbeeldingen op de wanden aan de binnenkant van het klooster. Dit klooster is tevens de echte toegangspoort tot Upper Mustang.

We vervolgen onze wandeling door Samar. Ik verbaas me nog steeds over de vele oude bomen in het dorp. Dat had ik echt niet verwacht. We beklimmen een heuvel met 1 van de vele ghompa’s en nieten van de ons omringende bergen die af en toe hun witte toppen laten zien. We kunnen weer een nieuwe vogelsoort toevoegen aan onze lijst. Er zweefde een enorme Lammergier boven de route die we morgen gaan lopen. Wat een waanzinnige vogel is dat. We kwamen ook uit bij de toegangspoort naar het dorp. Elk dorp heeft zo’n poort voorzien van een geitenkop die de boze geesten buiten moet houden. Hier gaan we morgen het dorp weer verlaten.

Na onze wandeling doen we weer eens een poging om een warme douche te nemen. Hier komt het warme water van zonnepanelen en blijkt een heel stuk betrouwbaarder te zijn. Wat een zaligheid. Wim heeft voor het eerst in dagen weer eens een warme douche kunnen nemen.

Toch valt ook hier de stroom regelmatig uit. Alleen slaan ze hier een deel van de stroom, die ze opwekken met de zonnepanelen, op in batterijen waardoor elke ruimte toch is verlicht. Gelukkig is het ons wel gelukt om onze batterijen te laden.

Tijdens het eten krijgen we gezelschap van een dame uit Zwitserland die op de mountainbike is. Ze is begonnen met de Annapurna ciruit en is vanaf Muktinath richting Upper Mustang gegaan. Zij gaat nu richting Kagbeni en wij trekken verder naar het noorden. Morgen wacht ons een pittige dag, dus tijd om te gaan slapen.