Parrot & Macaw Hide, Clay Licks, & Amazon Canopy Towers Circuit (50 meter)

Vanmorgen kunnen we zowaar een beetje uitslapen. Na het ontbijt gaan we per boot naar de volgende hut.

Deze ligt dichtbij de Napo rivier, maar vanaf het water is het toch nog wel een 20 minuten lopen.

De hut is iets lager en minder breed.

Ook is er geen afdak, waardoor je hier bij zonnig weer, in de volle zon staat.

Vanaf de toren kan je wel makkelijker vliegbeelden maken.

Rond 10:00 dalen we langzaam af en lopen we richting de boot.

Na een minuut of 15 varen, komen we aan bij de drinkplaats voor de papagaaien.

Vanaf de boot is het weer 20 minuten lopen. Omdat we onze camera's bij ons hebben gehouden, komen we beiden met een paar lamme armen aan.

Als we aankomen is een andere groep net van plan om te vertrekken. We hebben dus het hele zitgedeelte voor onszelf.

Dan is het wachten op de papagaaien. Eerst komen de kleinere soorten. Totdat de eerst grote jongens zien, want dan zijn die kleintjes ineens vertrokken.

Als de eerste Macau naar beneden komt, volgt de 2de al snel. Om de beurt komen ze drinken. Af en toe worden er vriendelijkheden of onvriendelijkheden uitgewisseld. Na een tijdje vertrekken ze een voor een en komen de kleinere soorten weer terug.

Op de terugweg naar de boot, doen we nog 1 poging voor een Manekin. Dit keer heb ik geluk en sta ik op de juiste plek en kan ik 2 (scherpe) foto's maken.

Voordat we terug varen naar de towerhide, proberen we nog een paar watervogels te vinden. Volgens Luis zitten er een paar bijzondere op 1 van de drooggevallen stukken. Als we daar van de boot afstappen, merken we al snel dat het hier niet overal zo droog is als dat het lijkt. Wim zakt even weg in het zand, maar dat was nog geen probleem.

Als we richting de vogeltjes lopen, zak ik opeens verder weg. Gezien ik met een camera en een statief loop, vind ik het te link worden.

Terwijl ik terug loop in de richting van de boot, zak ik ineens tot boven de knieën in het drijfzand. Louis en Wim snellen mij te hulp en nemen het statief en de camera van me over.

Terwijl Raoul, de lokale gids. me uit het drijfzand haalt, verdwijnt Louis bijna met camera en al in het drijfzand.

Gelukkig krijgen ze hem en mijn camera ook op het droge en is de schade beperkt tot een zonnekap vol zand en kleding en schoenen vol zand.

Weer in de boot ontfermd Wim zich over mijn camera terwijl ik mezelf en mijn schoenen zand vrij probeer te krijgen.

Ondanks alles zijn de plannen niet gewijzigd en we gaan nog steeds terug naar de towerhide. Met soppende schoenen en een broek die tot over mijn knieën onder het zand zit, beginnen we aan de klim naar en beklimming van de towerhide.

Daar aangekomen zet ik mijn schoenen in de zon en ga ik op m'n sokken verder.

Na ruim een uur is het licht verdwenen.

Tijd om de spullen in te pakken en terug naar de lodge te gaan.

Na een warme douche en schone kleren te hebben aangetrokken, ga ik aan de slag met mijn schoenen. Met wat proppen wc papier moeten ze morgen toch wel weer draagbaar zijn.

Na het diner maken we nog even een stapeltje voor de was service en dan is het al weer tijd om te gaan slapen.