Van Moreton Telegraph Station in Cook Hut Iron Range National Park

Vanochtend werden we wakker door de geluiden van de andere kampeerders. Hier valt de hoeveelheid vogels erg mee. Het is hier erg vochtig, dus moeten we wachten totdat de tent een beetje droog is, voordat we hem kunnen inpakken.
Er zijn weer probleem met het gasfornuis. De eerste keer lag het aan de aansluiting tussen de gasfles en de slang, nu lijkt het probleem aan de kant van het fornuis te zitten. Niet fijn zo vlak voordat we in de bush gaan kamperen.

Gelukkig kunnen we het probleem oplossen en gewoon vertrekken naar Ironrange NP. Eerst rijden we een stuk over de Old Telegraph Road om vervolgens de weg naar het park in te rijden.

We wisten dat dit een 4WD route was, maar toch waren we niet helemaal voorbereid op deze weg. Alles wat je kan bedenken zat erin; rivieren oversteken, modderige dips waarbij je aan de top niet kon zien waar je zou eindigen en stukken met meer “S”-bochten dan in welke roller coaster dan ook. Wim’s plan om nog even op Chilly Beach te gaan kijken en terug te rijden, lieten we dan ook snel varen.

Eenmaal aangekomen, gaan eerst even eten en als de tent staat en onze reservering aan de tent hangt, is het tijd om het park in te gaan. Het plan is om de Old Coen Walking trail te lopen. Deze begint bij een campsite hier vlakbij.

Daar aangekomen vinden we het begin van de trail, maar naar 8 meter zien we een waarschuwingsbord  dat er in de riviertjes en stroompjes krokodillen kunnen voorkomen en 2 meter verderop staat de creek zo hoog, dat hij het wandelpad overspoelt. Einde wandeling. Je gaat hier niet door het water lopen als er een kans bestaat dat er een krokodil in het water zit.  Dat is hier echt spelen met je leven en erg dom.

Dus keren we terug naar onze tent en houden de rest van de middag ons gemak. De rust wordt alleen even verstoord door een groep van 4 Aboriginal mannen die met 8 a 10 honden uit het oerwoud komen lopen.

Omdat we verwachten dat er toch geen andere kampeerders meer komen, maken we een vuurtje op het midden van het terrein en gebruiken we de picknickbank als keuken. Voordat het donder wordt hebben we gegeten, is alles opgeruimd en brandt het kampvuur. Af en toe scheurt er nog een auto over de weg naar Chilly Beach en dan vragen we ons af of dat nu wel zo veilig is. We weten hoe de weg eraan toe is en bij daglicht is het al een uitdaging.

Om 21:00 uur lopen we gezamenlijk naar het toilet dat een paar meter in de jungle ligt en wassen daar nog even onze handen. De zeep en handdoek kunnen we daar wel laten liggen tot morgen, er komt nu echt niemand meer bij om hier te overnachten.