Van Archer river Roadhouse naar Weipa

Vanmorgen waren we al vroeg op pad. Wim wilde de senioren die ook op de campsite overnacht hadden graag voor zijn. De wegen zijn hier wel breed maar op de niet geasfalteerde stukken is inhalen niet toegestaan en ook niet verstandig. Vol enthousiasme rijden we dan ook de campsite af op weg naar Weipa. Na zo’n 16 kilometer zie ik ineens een kilometerpaaltje met daarop C50, wat zou betekenen dat het nog 50 kilometer is naar Coen. Dan blijkt al snel dat we de verkeerde kant op rijden. In plaats van richting Weipa, rijden we terug richting Coen. Zelfs als er naar weinig wegen zijn, kan je dus (door gebrek aan borden) verkeerd rijden.

Gelukkig kunnen we snel keren en terugrijden, maar Wim baalt stevig van deze fout, zeker omdat hij zo overtuigd was van het feit dat hij de goede kant op ging, dat hij zijn slipper zou opeten als hij ongelijk zou hebben. Eet smakelijk schat !

Als we Archer river voor de 2de keer passeren, weten we zeker dat we op de goede weg zitten. De weg is hier en daar erg uitdagend en we passeren ook het begin van de beroemde Telegraph Road die we verder op deze week ook gaan rijden. Om 12:30 uur rijden we het industriestadje Weipa binnen. Na vele kilometers dirtroad staat er plotseling een stoplicht. Waarschijnlijk het enige op de hele kaap. Het dient voor een overgang voor de monsterlijk grote laders die erts afvoeren naar de haven. Nadat we onze weg konden vervolgen stopten we eerst bij de supermarkt voor wat broodnodige boodschappen en vervolgens rijden we naar de campsite. Na de lunch lopen we terug naar het winkelcentrum in een poging een vistrip te boeken.  Helaas zitten alle charters voor de komende week vol. We kunnen dus maar 1 ding doen en dat ik ons verblijf hier beperken tot 1 dag en morgen verder rijden naar het noorden. Gelukkig kunnen we de extra nacht probleemloos annuleren en plannen maken voor morgen.

Ook lukt het vanuit hier om heel even naar huis te bellen. Er zijn een paar vierkante centimeter achter op onze campeerplek, waar ik een beetje signaal heb met mijn telefoon. Het lukt dan ook om 2 minuten te bellen en 1 sms'jes te sturen. Het thuisfront weet dus dat we nog leven en niet zijn opgegeten door een zoutwaterkrokodil.

Onze buurman komt net vanuit het noorden rijden en heeft nog een paar nuttige tips voor ons. Hij is 2 maanden aan het rondreizen van de ene vis spot naar de andere. Volgens hem is een deel van de old telegraph road onbegaanbaar vanwege het hoge water. Daardoor kan het wel eens moeilijk worden om bij de beroemde Elliot Falls te komen. We zullen morgen wel zien en bij de roadhouse informeren naar de laatste stand van zaken. Dit soort reizen betekent dat je afhankelijk bent van de plaatselijke omstandigheden en daar moet je naar handelen. Je weet nooit wat je te wachten staat. Voor ons telt dat veiligheid voor alles gaat en dat we geen onnodige risico’s nemen.

Wim heeft de ramen van de auto schoongemaakt. De auto is inmiddels al helemaal bepoederd met een rode laag fijn stof. Dit stof gaat overal tussen zitten en als je last zou hebben van smetvrees dat zou je het hier moeilijk hebben.  

Na een heerlijke maaltijd en een goede douche, is het tijd om te gaan slapen. Morgen vroeg op en ons klaarmaken voor het ruige noorden.