Via Georgetown naar Kudang

Na het ontbijt, laten we deze hele warme plek achter ons.

Voordat we doorreizen, brengen we nog 1 keer een bezoek aan de rijstvelden.

Gelukkig kunnen we nu met beter licht de Middelste Zilverreiger fotograferen.

Vervolgens rijden we richting de ferry naar George Town.

Al redelijk snel komen we aan bij de ferry. Hier moeten we wachten. De boot ligt aan de andere kant van de rivier en volgens Lamien moet er eerst een reparatie worden uitgevoerd voordat hij onze kant op komt.

De voetgangers (al dan niet met bagage, fietsen of motoren) kunnen in de tussen tijd gebruik maken van 1 van de vele andere bootjes die hier heen en weer varen.

Gelukkig zien we de boot op een moment onze kant op komen en kunnen we mee met de eerst boot

Zo'n 10 minuten later zijn we aan de overkant. Klaar om kilometers te vreten.

Voordat we naar onze eindbestemming voor de dag rijden, bezoeken we nog een uitgestrekt gebied met rijstvelden. Op dit moment lijken deze bezoekjes niet echt te renderen. De vogels zitten vaak ver weg en zijn daarbij ook nog enorm alert (= snel vertrokken).

Vervolgens rijden we door naar onze eindbestemming.

Voordat we naar het hotel rijden, doen we nog wat inkopen in het dorp. Dat is op zich niet vreemd, maar deze keer heeft het een bijzondere reden.

Bij het hotel aangekomen, blijkt de kok afwezig te zijn. Het is nog maar de vraag wie er vanavond voor ons gaat koken.

Dus maken Lamien en Ebrima hun befaamde stokbroodjes voor de lunch. Een biertje zit er ook niet in, want op onze kamers na is alles gesloten.

Het hotel lijkt midden in een verbouwing te zitten. Een surrealistisch ervaring op het niveau van "The walking dead".

Als ik dan ook nog, bij de laatste hap van m'n broodje, de spalk van mijn beugel lostrek ben ik er even klaar mee.

Lamien weet via Jimmy het telefoonnummer van een tandarts te verkrijgen. Echter zou dat betekenen dat we een deel van het programma moeten overslaan. Na overleg met mijn eigen orthodontist, besluiten we die tandarts voorlopig te vergeten.

Die losse spalk is vervelend, maar doet niet zeer. Daarnaast heb ik deze met een draadje weer een beetje vast kunnen zetten.

Ik heb meteen een afspraak gemaakt voor de dag nadat we terugkomen, dus met een beetje geluk kan ik het zo uitzingen.

Dat wordt voorlopig voorzichtig eten.

Einde middag rijden we naar een schitterend moerasgebied in de hoop op een paar nieuwe soorten. Tot ieders verbazing is dit prachtige gebied bijna uitgestorven. De soorten die hier normaal verblijven, waren in geen velden of wegen te bekennen.

Ook in het andere deel van het gebied is geen vogel te bekennen en is de drassige grond opgedroogd.

Gelukkig vinden we bij toeval nog een uiltje. De roep van deze uil wordt gebruikt om kleinere soorten uit hun schuilplaats te lokken. Alleen kregen we vanavond antwoord.

Als we weer terug zijn in het hotel, nemen we een lekkere douche. Gelukkig is er toch een kok komen opdagen die een heerlijke maaltijd voor ons heeft gemaakt.

Tijd om te gaan slapen.