Fotograferen uit de auto & 2de drijfhut sessie

Vanmorgen maken we een tour met de auto en dan kunnen we van daaruit fotograferen.

We rijden eerst naar een gebied in de omgeving waar we nog niet waren geweest. Kenmerken aan de omgeving waren de enorme velden met graan. Onderweg zien zelfs een gouden jakhals op de weg lopen.

Om foto's te kunnen maken, moeten eerst alle ramen open worden gemaakt. Aan de kant van de bijrijder gaat het raam echter niet helemaal open. Als de gids het raam met de hand naar beneden drukt, horen we iets breken. Een paar tellen later zakt bijna het hele raam het portier in. Omhoog gaan doet hij niet meer, maar dat is nu niet van belang.

Al snel spotten we onze eerste vogels.

Na een tijdje stoppen we bij een graanveld en zetten we de schuilhutjes op. We hebben meteen al onze twijfels over deze locatie, want vanuit het hutje kijk je tegen het graan. Je wil graag de vogels op het graan fotograferen en dan moet je op het graan kunnen kijken. Als onze gids wegrijdt, met de belofte om met 30 minuten terug te zijn, begint het lange wachten op de eerste vogeltjes. Na 30 minuten zonder enige vogel beweging, gaat Wim de omgeving maar verkennen. Er zitten genoeg vogeltjes, maar niet op de plek waar wij zitten. Hij ziet op een paar meter van onze plek zelfs een gouden jakhals lopen. Als de gids na ruim 1 uur terugkomt, heb ik nog geen foto kunnen nemen. Ik ben wel een paar meter verder op gaan zitten op een iets hoger deel.

We uiten onze frustratie naar de gids en hij belooft te proberen een aantal soorten te lokken met geluid. Als er dan eindelijk, na 2 uur over het graan staren, een mannetjes Balkan Kwikstaart voor me op het graan landt ben ik 2 seconden blij. De gids stapt op dat moment uit de auto en verjaagd de kwikstaart. Als ik me heel voorzichtig uitdruk zal ik zeggen dat ik niet blij was met deze actie.

Daarna kwam er geen reactie meer op de vogel geluiden en was het tijd om naar een andere locatie te gaan.

Deze locatie is voor ons bekend terrein. Hier zijn we eerder deze week geweest voor de Sperwergrasmus en de Ortolaan. Als we de weg inslaan, zien we meteen al een Izabeltapuit zitten. Dat is zelfs voor Bulgarije een bijzondere soort. Aan het eind van deze weg ligt een heuvel vol wilde bloemen en distels. Een prima plek om vogeltjes te spotten. Zodra de gids het geluid van de Zwartkop gors opzet, komt er een kudde koeien aanlopen. Binnen no-time staan de koeien rond de auto en op de heuvel. Dat gaat hem dus niet worden.

Langzaam rijden we terug naar het begin van de weg. Halverwege spot Wim nog een grond eekhoorn die in het lange gras zit. Bij een klein graanveld lukt het ook om het mannetje van de Zwartkop gors voor de lens te krijgen.

Het is nog even een dingetje om weer met de auto van het weiland te komen, maar dat zijn details.

Na de lunch gaan we nog een halfuurtje vlinderen, voordat we ons gaan klaarmaken voor een 2de sessie met de drijfhut.

Het weer in vanmiddag compleet anders; zon en 25 graden. De rit verloopt een stuk relaxter dan gisterochtend. Bij de drijfhut aangekomen weten we al hoe we e.e.a. gaan opzetten en wat de doel soorten zijn.

Eenmaal in het water hebben we de eerste doel soort al snel te pakken; de ringslang. Helaas is deze maar klein van stuk en hij wil niet echt mooi poseren. Gelukkig heeft de Grote Karekiet wel zin om op de foto te gaan en hij laat zich vrij fotograferen terwijl hij uit volle borst zit te zingen. De woudapen zijn vanmiddag een stuk minder actief. Af en toe wordt er een visje gevangen, maar niet in de mate van gisterochtend.

Om 19:30 hijsen we ons uit het water en pakken onze spullen weer in.

Na het diner pakken we het grootste deel van onze spullen alvast in. Morgenochtend nog 1 laatste sessie.