Van Musgrave Roadhouse naar Lakefield National Park

Ik kan de afgelopen nacht in 1 woord samenvatten KOUD!

Als we wakker worden is alles nat en koud. Ik wil het liefst in mijn slaapzak naar de toiletruimte lopen, zo koud heb ik het. Gelukkig warm ik weer op zodra de zon opkomt en ik een kop thee op heb. Nu moeten we wachten totdat de zon de tent weer heeft gedroogd, want die is aan de binnen en buitenkant zeik nat.

Als de tent droog is en alles weer in de auto ligt, verlaten we als bijna laatste het terrein. Onderweg naar Laura hebben we voornamelijk last van de verschillende wegwerkzaamheden op dit stuk weg. Als de weg is gedaan, rijdt het als een speer, maar de stukken die nog moeten worden gedaan en de stukken waaraan ze nog bezig zijn, geven erg veel op onthoud. In Laura gooien we de tank vol en kopen we brood en de benodigdheden voor het avondeten. Je kan hier bijna alleen maar blikvoer en diepgevroren etenswaren kopen en de keuze is erg beperkt.

Vervolgens rijden we naar de ingang van Lakefield NP. omdat we niet weten hoever de weg naar het noorden open is, rijden we eerst richting het Rangerstation voor meer informatie. Als we daar eindelijk aankomen, blijk het rangerstation zelf niet toegankelijk en moeten we het doen met de beperkte informatie op de informatieborden. Gezien we hier ook niet kunnen achterhalen tot hoever de weg toegankelijk is, besluiten we gewoon naar Catfish Waterhole te rijden en daar te lunchen.

Deze waterhole blijkt in werkelijkheid een rivier te zijn waar langs een aantal plekken zijn waar je kan parkeren. Vroeger was het hier ook mogelijk om te overnachten, maar dat mag nu niet meer.

Omdat we nu echt in Croc-country zijn, moet je overal in de buurt van water erg oppassen. Er komen hier 2 soorten krokodillen voor; de grote zoutwater en de kleinere zoetwater krokodil.

Na de lunch rijden we terug naar de ingang van het park en we rijden vervolgens via de Old Laura Homestead naar onze campsite aan Horseshoe Lagoon. 

Maar voordat we daar kunnen komen, moeten we nog een brede rivier oversteken. Daar aangekomen, kunnen we geen van beide inschatten hoe diep de rivier is. Als Wim informeert bij de werklui die hier aan de weg bezig zijn, geven die aan dat dat makkelijk gaat lukken. Als we de rivier zijn gepasseerd, moeten we nog een heel stuk het bos is om bij onze campsite te komen. Hij wordt aan

 2 kanten begrensd door een met waterlelies gevuld meer en we kunnen de tent gelukkig op een veilige afstand van het water opzetten en we hebben een mooi uitzicht vanuit de tent.

Helaas zijn er tijdens het koken weer problemen met het gasfornuis. Nu heb ik maar 1 pit die werkt en ik heb er echt 2 nodig. Met veel kunst en vliegwerk lukt het toch om eten op tafel te krijgen, maar fijn is het niet. Gelukkig hebben we ook vanavond weer een prachtige lucht met sterren en kunnen we tevreden terugkijken op deze dag.