Slow boat van Pak beng Luang Prabang

Slapen op een houten plank valt niet mee. Ik heb nog wel een beetje kunnen slapen maar Wim heeft geen oog dicht gedaan.
In Pak Beng leven volgens ons 15 miljoen hanen die om de beurt kraaien. Volgens Wim begon de eerst om 02:30 met kraaien.
Na een eenvoudig ontbijt verlaten we Pak Beng. We waren niet als eerst bij de boot, maar er was gelukkig nog voldoende plaats.
Natuurlijk weer de traditionele taferelen met het laden van de boot.
We hadden nu ook kussentjes op de banken liggen en dat was geen overbodige luxe na de houten bankjes van gisteren en het kei harde bed. De slow boat fungeert als een soort busdienst voor de dorpjes langs de Mekong.
Regelmatig stopt de boot bij dorpjes om mensen en goederen te lossen en te laden.
Het hele dorp loopt dan uit om te kijken wie of wat we komen brengen.
Vandaag is het wat beter vol te houden; we hebben beide maar een boek mee en de kussens voorkomen de ergste zitpijn. We hebben vandaag echt van alles voorbij zien komen: scooters, levende kippen, tv’s en balen met rijst en noodels.

Bij aankomst in Luang Prabang zijn we eerst maar eens rustig rond gaan kijken voor een slaapplaats. In de LP hadden we al een kleine selectie gemaakt. Een kamer met een badkamer en warm water was voor ons een vereiste. Na een paar gusthouses te hebben bekeken zijn we uiteindelijk bij Silichit Guesthouse uitgekomen.

Die avond hebben we ook de vuile was maar weggebracht. Voor die ene dollar gaan we er zelf niet aan beginnen.