Grensovergang bij Chiang Khong en de slowboat naar Pak Beng

Zoals bij elke grensovergang was het hier ook weer een heel gedoe .

Eerst moesten we aan de Thaise kant de formaliteiten regelen en toen gingen we per motorboot naar de overkant van de Mekong.

Gelukkig waren onze visums voor Laos al geregeld anders had het ons veel meer tijd gekost.

Bij het wisselkantoor hebben we snel een 10 dollar omgewisseld in Laotiaanse kip het lokale betaalmiddel. Door de enorme inflatie kregen we een dik pak biljetten voor onze dollars.

Vervolgens gingen we met nog 7 anderen per tuk-tuk naar de boat landing waar nog meer toeristen stonden te wachten.

Na een tijdje wachten konden we aan boord van de slow boat naar Luang Prabang. Het bankje waarop we zaten was keihard en gaf net genoeg zitruimte voor 1 lange westerling.

Er kwamen dan ook zware protesten toen ze 2 personen op 1 bankje wilden plaatsen. Na 3 uur op de boot begon de verveling wel toe te slaan.

Zelfs de Speedboot klinkt aantrekkelijk totdat je er een voorbij ziet komen.

Af en toe stopt de boot bij een dorpje langs de rivier om goederen en mensen op te pikken.

Ook een bezoek aan het toilet is een avontuur op zich.

Je moet langs de motor en dan over een enorme stapel rugzakken klimmen voordat je bij het toilet ben. De terugweg is natuurlijk net zo lastig. Je zou dus denken dat het moment dat de boot even stopt het moment is voor een toiletbezoek. Dat is helaas niet zo want voor je het weet is je bankje ingenomen door 2 lokale lifters en die spreken geen woord Engels.

Toen de boot eindelijk in Pakbeng aankwam waren we blij dat we eindelijk van boord konden.Pakbeng bestaat uit 1 hoofdstraat met winkeltjes, guesthouses en eettentjes.Onze kamer is net iets groter dan het 2 persoons bed dat erin staat en met een gedeelde douche en toilet op de gang.