Charyn Canyon

Vanmorgen werden we beide pas wakker van de wekker. Dat is de eerste keer deze reis.

Na een heerlijk warme douche en een lekker ontbijt, gaan we eerst opzoek naar de Azurmees. Dit is de verre neef/nicht van onze Pimpelmees. We hebben geluk er vliegt een groepje van 8-10 Azurmeesjes rond ons guesthouse. Helaas laten ze ons alle hoeken en gaten van het terrein zien, maar netjes op een takje blijven zitten, ho maar.

Vervolgens rijden we naar de Sogety Vallei en hier gaan we op zoek naar de verschillende soorten die hier leven. Dat valt echter niet mee, want hier geen mogelijkheden om de vogels vanuit een dekking te kunnen benaderen. Toch lukt het me om een paar mooie foto's te maken van een Woestijntapuit.

Overal zie je ook grote renmuizen verschijnen. Ze zijn erg grappig, maar leiden je aandacht wel een beetje af van de vogeltjes.

We vervolgen onze weg en rijden uiteindelijk tot aan de Charyn Canyon. Hier beklimmen we het uitzichtpunt en genieten van de prachtige kleuren van de Canyon.

Vervolgens reizen we af naar het zuiden tot dicht bij de grens met Kirgizië. Hier stoppen we net buiten het plaatsje Kegen voor de lunch. Hier zou het moeten wemelen van de Rotsmussen, maar die hebben we niet gezien. Wel komt er een Wespendief over vliegen en zien we een flinke groep Paters over het veld vliegen.

We rijden via dezelfde weg terug. En onderweg kunnen we genieten van verschillende roofvogels zoals Dwergarend, Arendbuizerd, Wespendief en Steenarend. De stop in Kokpek slaan we over, want we hebben nog 2 biertjes voor vanavond. Dus rijden we terug naar de drinkplaats in de woestijn, waar we gisteren ook hebben gezeten. Tot onze schrik is het water nu bijna helemaal verdwenen en er staat een auto met 2 heren op een paar meter afstand van de drinkplaats. Het water probleem kunnen we niet oplossen, maar via de chauffeur hebben we de heren verzocht om hun auto iets verder op te zetten, zodat ze de vogels niet zouden verstoren.

Vol goede moed gingen we dus zitten, maar na een minuut of 15 komen er 2 paarden drinken van het weinige water. Pas na drie pogingen kreeg ik de paarden verjaagd.  

Inmiddels was de helft van onze tijd al voorbij, maar positief als we zijn, zijn we vol goede moed blijven zitten.

Uiteindelijk kwamen dezelfde 3 Strandleeuweriken even langs, maar dat was het dan ook wel.

Dan maar terug naar de auto en terug naar het hotel. Daar aangekomen stond een bruidspaartje net op het punt van vertrekken. Ons gebouw was echter op slot en helemaal donker. Gelukkig Wist Machiel waar hij de sleutel kon ophalen, anders hadden we buiten moeten wachten op de kok.

Om 20:00 uur hebben we de foto's ingelezen en de boel weer een beetje op orde. Na het diner, bekijken we de schrale oogst van de laatste 2 dagen. Morgen rijden we terug naar Almaty, maar misschien kunnen we de schade morgenochtend nog een beetje goedmaken.