Van Third Cave Camp 3.939m naar Kibo hut 4.750m vervolgens naar Uhuru Peak 5.895m en terug

Na een slechte nacht zijn we al vroeg vertrokken richting Kibo Hut.

Het eerste stuk hadden we gistermiddag al gelopen als acclimatisatie, maar toch waren we niet helemaal voorbereid op dit deel van de tocht. Vandaag liepen we over een relatief vlak terrein met een enorm sterke wind.

Uiteindelijk hebben we windjacks geleend bij Bella en James omdat het te koud werd.

Het gebied waar we doorheen liepen was prachtig, maar aan het eind van de tocht had ik alleen nog maar oog voor de achterkant van de schoenen van de persoon voor me. Onze tent stond gelukkig buiten het kamp.

Vannacht zullen we met ongeveer 100 andere klimmers aan het laatste stuk gaan beginnen.

James wil om 23:30 uur vertrekken zodat we het rustig aan kunnen doen.

Na een vroeg dinner hebben we een poging gedaan om wat te slapen. Dat lukte natuurlijk niet. Ik lag constant te braken en Wim kreeg last van acute diaree.

Toen de gids ons om 23:00 uur riep, waren we klaarwakker en binnen 30 minuten klaar voor vertrek. Dit zou het zwaarste stuk van de beklimming worden.

James had ons aangeraden zoveel mogelijk kleding aan te trekken omdat het boven zeer koud kon worden. Gelukkig hadden we ons goed voorbereid.

Als Michelin-mannetjes begonnen we aan de beklimming. Het pad slingerde zich over een gravelondergrond. Omdat het erg steil was, moesten we zigzaggend lopen. Het werd een uitputtingstocht. Omdat we langzaam liepen, werden we regelmatig door andere klimmers en soms door hele groepen ingehaald. Later kwamen we deze dan weer tegen. Dit veroorzaakte redelijk wat oponthoud omdat groepen het smalle pad blokkeerden.

Op 5.000 meter gaf Wim aan dat hij wilde opgeven en met de assistent gids wilde afdalen. Ik zou maar alleen door moeten gaan. Ik was echt niet van plan om hem daar achter te laten. Gelukkig knapte hij al gauw op na wat druivensuiker en een paar slokken thee.

Ook ik had een dergelijk moment op het derde deel van de beklimming. Dit stuk bestond uit rotsen waar we overheen moesten klimmen. Het was erg zwaar. Als ik naar boven keek en zag hoeveel we nog moesten stijgen dan zakte de moed me letterlijk in de bergschoenen.

Tot onze verrassing kwamen we aan bij Gillmans Point. Dit is de kraterrand van Kilimanjaro. We er eigenlijk niet meer op gerekend dit punt te halen.

Vanaf hier was het nog 5 kwartier lopen naar het hoogste punt. Zonder overleg hadden we beide al besloten dit ook nog “even” te doen. Dat laatste stuk was nog zwaarder dan we ons konden voorstellen.

We moesten over delen van de gletsjer klimmen om uiteindelijk uit te komen bij het hoogste punt met het beroemde bord van Uhuru Peak op 5.895 meter. 

Nadat we een paar foto’s van onszelf hadden laten maken als bewijs, zijn we terug gelopen naar Gillmans Point.

Onderweg kwamen we ook Bella tegen die we halverwege de beklimming met haar gids hadden achtergelaten. We hadden er niet meer op gerekend dat ze de top zou halen. 

Vanaf Gillmans Point was het nog 4 uur afdalen naar Kibo Hut. De afdaling ging via een andere route en de ondergrond bestond uit gravel. De afdaling werd meer glijden dan lopen.

In het kamp aangekomen om 11:30 kregen we 1,5 uur om te rusten, onze spullen te pakken en wat te eten. We hadden nog een wandeling van 3 uur voor de boeg naar het volgende kamp Horombo Huts. Dit is een wat luxer kamp langs de Marangu Trail.

Onze campsite ligt een beetje buiten het kamp, maar heeft zelfs een prive toilet met stortbak. Na het diner heeft Wim eerst nog de fooien voor de crew uitgedeeld. Met een crew van 7 man loopt dit redelijk in de papieren. Ze hebben het echter dubbel en dwars verdiend. Daarna zijn we naar bed gegaan voor onze wel verdiende rust.