San Pedro de Atacama & Valle de la Luna

Vanmorgen eerst lekker uitgeslapen en ontbeten. Wim wilde graag een gekookt eitje bij het ontbijt en dat wat weer het gebruikelijke gedoe. Een gebakken of scrambled eitje is over het algemeen geen probleem, maar een normaal gekookt ei..... je krijgt altijd weer een gepocheerd ei. Dus ook vandaag.

Omdat de tour van vanmiddag pas om 16:00 uur vertrekt, hebben we tot die tijd de tijd aan onszelf. Als eerste lopen we naar het busstation om onze reservering voor 1 november te wijzigen. Als we daar aankomen, blijkt er helemaal geen kantoor van TURbus te zitten. Via een vriendelijke voorbijganger krijgen we te horen dat die in het centrum moet zitten. Dan maar terug naar het hotel en de kaart erbij pakken en ja hoor er zit er een hier in de buurt. Na eventjes zoeken hebben we het kantoor gevonden en na een minuut of 10 in de rij staan, haal ik het trucje van gisteren nog een keer uit. Er is nog plek op de latere bus, maar er zijn geen 2 stoelen meer naast elkaar. Dat is voor die 2 uur ook niet zo erg.

Op de terugweg nog even water en cola ingeslagen en nu even relaxen bij het zwembad.

Na een late lunch was het tijd om ons klaar te maken voor de eerste tour; Valle de la Luna. Om kwart voor vier melden we ons bij het kantoortje waar we de tour hebben geboekt. Zoals we al dachten, zijn er meer kantoortje die dezelfde tours aanbieden. Uiteindelijk zijn we met 12 deelnemers. Na wat verwarring over een 13-de deelnemer, die niet eens in de bus past, gaan we met een kwartier vertraging weg. Valle de la Luna ligt maar 8 kilometer van San Pedro, dus zijn we er binnen 10 minuten.

Eerst moet iedereen een toegangsbewijs kopen bij de ingang van het park, voordat we verder kunnen. Ook hier zien we dat we niet de enige groep zijn. Er staan nog 5 andere wagens van tourbusjes bij de ingang.

We beginnen de tour bij de “tres Marias” tot zover houdt de gids zich aan de normale route. Daarna krijgen we een voorstel. Of we beklimmen de zandduin voor een 180 graden uitzicht of we doen een zwaardere klim, maar dan krijgen we 360 graden uitzicht.

Het grootste deel van de groep gaat voor de laatste optie. Vervolgens rijden we naar wat ik vermoed “Cari’s Broken” en vandaaruit klimmen we naar een van de hoogste punten. De route is niet altijd even makkelijk, maar het uitzicht is fenomenaal. Helaas moeten we dezelfde weg ook terug en dat gaat niet zo makkelijk, maar we komen na 40 minuten allemaal weer veilig op de parkeerplaats aan.

Helaas voor de gids loopt hij daar tegen een parkwacht aan die niet kapot is van zijn tripje naar boven met deze groep. Volgens een jongen uit de groep, kreeg de gids enorm op zijn kop.

Als we weer in het busje zitten, rijden we naar Death Valley. Hier maken we een korte wandeling, maar ik was niet echt onder de indruk van dit deel van het park. Daarna moesten we opschieten om op tijd te zijn voor de spectaculaire zonsondergang. Zeker op dat punt zag je goed hoeveel groepen en in Valle de la Luna zijn. Er stonden wel 10 verschillende roepen klaar voor de zonsondergang. Eerlijk gezegd viel die me erg tegen. Volgens de gids zouden de bergen rood kleuren zodra de zon onder zou vaan, maar er gebeurde niet veel.

Gelukkig hebben we al een prachtige zonsondergang gezien in Putre, dus die nemen ze ons niet meer af.

Weer terug bij het hotel, frisse we ons een beetje op en gaan we eten. Dit keer kiezen we voor een ander restaurant. Alhoewel het eten erg goed was, gaan we morgenavond weer bij ons vaste restaurant eten. Die andere tent was me iets te druk.