De Berenhutten van Zetea

Vanmorgen ging de wekker al om 05:40 uur.

Om 06:30 zaten we alweer in de auto op weg naar de hut.

Deze hut is een stuk ruimer en de setting een stuk lichter.

Terwijl de ranger nog bezig is met voeren, komt de eerste beer al voor de hut.

Helaas is het licht dan nog onvoldoende om goede foto's te maken. 

Hij komt echter zo dichtbij dat ik foto's met m'n telefoon kan maken.

Gelukkig komt om 08:00 de beer bij beter licht terug. Alleen is iemand zo fanatiek dat deze met de lens tegen de ruit tikt; weg beer.

Het daarop volgende uur zien we, buiten een Holenduif, Houtduif en Koolmees, niets.

Gelukkig komt de beer in het komende uur nog een keer langs.

Vlak voordat de ranger ons komt halen, zien we nog een lichte beer op de setting.

Terug in het hotel gooien we de batterijen op de oplader en lezen we de foto's van vandaag in.

Dan hebben we nog een uurtje om te vlinderen in de tuin van het hotel.

Voor de lunch gaan we naar een lokaal restaurant. Het eten is hier prima, maar het duurt een beetje lang voordat de ranger ons weer komt ophalen. We hebben dan nog een half uurtje om te douchen en ons klaar te maken voor de middag sessie.

Voordat we naar de verste hut rijden, krijgen we nog een Hongaarse lekkernij als toetje.

De rit naar de hut duurt 30 minuten. Dat terwijl hij maar 7 km van het hotel af ligt. De 2de helft van de route is zo slecht dat we niet harder kunnen dan stapvoets.

Het laatste stukje lopen we.

Ook deze hut is erg ruim en heeft een weids uitzicht over een meertje en een stroompje.

Na een uur hebben we helaas nog geen beren gezien. Er zijn alleen een stuk of 4 Gaaien in de weer met het voedsel voor de beren.

Ook in het 2de uur laten de beren zich niet zien. En als we ook in het 3de uur geen beren zien, begin ik me af te vragen of we nog iets te zien gaan krijgen.

Na 4 uur wachten op de beren geef ik het een beetje op; het mooie licht is weg en mijn ISO staat weer op 4.000.

Om 20:30 uur komt er ineens uit het niets een blonde beer de setting oplopen. Hij eet hier en daar was en vertrekt weer zoals hij is gekomen, plotseling. Als de beer weer plotseling terugkeert, zijn we ons ineens bewust van het feit dat de ranger ons ieder moment kan komen halen.

Ik heb zijn nummer wel, maar mijn telefoon heeft hier geen bereik.

Plotseling stapt de ranger muisstil de hut binnen. Zelfs hij is onder de indruk van deze enorme beer. Volgens zijn schatting is het een mannetje van zo'n 400 kilo.

Als we zijn ingepakt, hobbelen we weer terug naar het hotel.

Na het diner is het toch echt tijd om te gaan slapen.