Van Boca Tapada naar Puntarenas

We beginnen deze dag, net als gisteren met mist. We hebben dan ook geen haast om naar het terras te gaan.

Gelukkig klaart het wel weer een beetje op en kunnen we nog een paar laatste plaatjes maken.

Tijdens het ontbijt nemen we afscheid van de andere gast en hij nodigt ons uit om een keer bij hem langs te komen als we in de buurt van Chicago zijn.

Nadat we de rekening hebben voldaan, pakken we de spullen in en beginnen we aan de 4 uur durende rit.

Het eerste deel van de reis volgen we dezelfde route als op de heenreis. We besluiten de navigatie van Google maps te volgen en niet de routebeschrijving van het reis bureau. We zullen nooit weten of de andere route minder uitdagend was, maar hij kan nooit uitdagender zijn geweest.

Het eerste deel rijden we door dorpjes en langs ananas-velden die net zijn geoogst.

Na een tijdje wordt de omgeving groener, de weg slechter en we gaan stijgen. We rijden via een prachtige slingerweg door een schitterend woud. Op verschillende stukken rijden we van haarspeldbocht naar haarspeldbocht, hopend dat we geen tegenliggers krijgen.

Natuurlijk zitten er ook een paar stevige klims en afdalingen tussen. Tel daarbij een (soms) ontbrekend asfalt bij en je het 4 uur lol.

Als we het woud achter ons hebben gelaten, volgen we de snelweg richting Caldera. Daar in de buurt rijden we de snelweg weer af en leggen de laatste kilometers af richting de Lodge.

De lodge ziet er redelijk luxe uit, zeker gezien waar we vandaan komen. Gelukkig kunnen we meteen inchecken. Helaas spreekt de dame achter de balie slecht Engels en e.e.a. loopt een beetje moeizaam.

Zeker als we een tour willen boeken, komt ze niet verder dan een vast riedeltje.

Gelukkig is er een collega die ons wel kan helpen en zij gaat voor ons informeren. Dus gaan we maar eerst lunchen in de eetzaal.

Als we klaar zijn met eten informeer ik naar de tour, maar ik kom er met de dames die er dan zitten niet uit.

Dan maar eerst naar de kamer. Die is gelukkig prima in orde en is lekker ruim.

Na een rondje over het terrein, op zoek naar vogels e.d., komen we tot de conclusie dat het een beetje tegenvalt. Ook op het prachtige terras zie je bijna geen vogels. Als ik informeer hoe het zit, blijkt dat ze hier niet voeren. Toch ligt er wel voer voor de Scarlet Macaws en die komen net voor zonsondergang even een snackje halen. Foto's hiervan is zinloos. Alsof je in een dierentuin staat te fotograferen.

Inmiddels is de tour voor morgen geregeld en zijn ze bezig met de tour voor vrijdag.

Tijdens het diner krijgen we dezelfde gerechten als tijdens de lunch. Alleen is er nu ook een toetje.

Na het eten halen we onze laptop op uit de kamer en gebruiken de redelijke internet verbinding om weer een teken van leven te geven.