Well Hide

Vanmorgen zijn we weer eens de enige twee bij het ontbijt. De overige gasten gaan later deze ochtend pas op pad.

Het was vanmorgen een hele toer om hier te komen. Een stuk van de weg tussen de hoofdweg en de hut was zo slecht dat ik even vreesde dat we de rest zouden moeten lopen. Gelukkig kreeg Josef de auto na een paar pogingen toch aan de andere kant.

Nadat we de camera's en dergelijke in orde hadden gemaakt, was het wachten op licht. Al bij het eerste licht zagen we regelmatig paniek bij de vogels. Het stel dat hier gisteren zat, had een fanatiek jagende Sakervalk rond de hut. Die was ook vandaag al vroeg uit de veren en vloog verschillende keren rond te hut op zoek naar een maaltijd. Op een moment vlogen de Bonte Kraaien in blinde paniek tegen de ramen.

De eerste Zeearend stond al redelijk vroeg voor de hut. 

Al snel kwamen de Bonte Kraaien, Kauwen en Raven op de setting. Het duurde wel tot zeker 10:30 voordat de eerste op de setting kwam zitten. Daarbij bleven ze allemaal in de bomen zitten.

In de tussentijd was het zacht gaan sneeuwen en de omgeving werd langzaam bedekt met een ver laagje sneeuw.

Na een tijdje kwam de eerste naar de grond en zaten er aan beide ramen Zeearenden. Op een moment telde ik 28 zeearenden aan het grote water en 5 aan de rechterkant. Totaal 33 stuks.

Ik weet zeker dat ik deze ervaring nooit van mijn leven zal vergeten. Wat een dag.

Beide hebben we voor het eerst in lange tijd de batterijen van de camera's leeg geschoten en ik heb ruim 2.800 foto's gemaakt. Nu is het tijd om op te ruimen en wachten tot Jozef ons komt ophalen.

Als we de hut hebben afgesloten, rijden we in de sneeuw terug naar het hotel. Dit keer kan ik niet wachten om m'n foto's te bekijken. Eerst de batterijen op de opladers, want morgen hebben we nog een dag in deze hut.

Tijdens het laatste diner met onze groepsgenoten delen we voor het laatst de ervaringen van vandaag, maar ook die van andere reizen. We wisselen contact gegevens uit en beloven elkaar op de hoogte te houden van de resultaten van deze reis. Veel te laat zijn we weer terug op de kamer, maar toch nog even een paar foto's bekijken.

Ik heb een bijzonder mooie serie gemaakt van een volwassen Zeearend die recht op me af komt lopen. Je ziet de sneeuw bij zijn poten omhoog komen en die kop is fabeltastisch.

Met die foto in gedachte is het tijd om te gaan slapen.