Beklimming Cotopaxi en reis naar Quito

We werden om middernacht gewekt en na een ontbijtje was het “show time”.
Na een zware wandeling van anderhalf uur over een gravelpad kwamen we bij de rand van de gletsjer. Daar hebben we de ijzers (crampons) ondergedaan en werden we met een lang touw aan elkaar gezekerd. Het lopen over een gletsjer was erg zwaar en vooral het passeren van de diepe scheuren in het ijs, kost veel tijd en energie.

     
Helaas werd ik na een paar uur getroffen door hoogteziekte. Dit begon met een lichte hoofdpijn, maar die werd al snel erger. Op het moment dat ik niets meer binnen kon houden, wist ik dat ik de top niet zou halen.
Ik heb toch nog een aantal pogingen gedaan om door te gaan, maar ik had geen energie meer om verder te gaan.

Om 04:30 hebben we besloten om de poging op te geven. Ons tempo was te laag om voor zonsopkomst op de top te komen. Als de zon op is gaat het ijs van de gletsjer smelten en dan is het lawinegevaar te groot om veilig af te dalen.
Op 5.450 meter hebben we gewacht totdat de zon opkwam. De afdaling was zwaar en een aantal stukken waren erg stijl en nu zagen we ook echt het nut van de borglijnen.
Nadat we onze spullen weer hadden gepakt, heeft de chauffeur ons afgezet langs de weg naar Quito waar we de bus hebben genomen. Terug in Quito hebben we vastgesteld dat Cotopaxi voor ons toch een maatje te groot/hoog was.